ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
ΙΟΥΝΙΟΣ 2008
ΙΟΥΝΙΟΣ 2008
Η Θεατρική Σκηνή του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ θα παρουσιάσει φέτος το καλοκαίρι την αναγεννησιακή κωμωδία του Άντζελο Μπεόλκο – το θεατρικό του όνομα ήταν Ρουτζάντε - ΟΙ ΧΩΡΙΑΤΕΣ (1522).
Η ζωή και το έργο του συγγραφέα, που τον χαρακτήρισαν Σαίξπηρ του Βενετσιάνικου Θεάτρου, συμπίπτουν με μια εποχή που κυριαρχεί η commedia Rusticalle – η αγροτική κωμωδία- πρόδρομος της commedia dell Arte.
Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν, τα καράβια διαπλέουν τον κόσμο ολόκληρο, επινοείται η πυξίδα, η τυπογραφία διαδίδει τη γνώση, η πυρίτιδα κάνει επανάσταση στην πολεμική τεχνική, ανακαλύπτεται η μεγαλύτερη ήπειρος της γης, οι εικαστικές τέχνες βρίσκονται σε άνθηση· Ο Ρουτζάντε, ο ξακουστός αυτός θεατρίνος της Αναγέννησης, δεν μπορούσε παρά να συμπλεύσει με την εποχή του.
Οι “Χωριάτες” είναι ένα έργο με κοινωνικό περιεχόμενο, ένας ύμνος στον άνθρωπο, τη ζωή, τον έρωτα και την ειρήνη.
ΟΙ ΧΩΡΙΑΤΕΣ στην παράστασή μας ανεβαίνουν σε μετάφραση – διασκευή του Αντρέ Ζίλ, σκηνοθεσία του Δημήτρη Θεοδώρου, μουσική του Κυριάκου Σφέτσα, ενορχήστρωση του Δημήτρη Ανδρώνη, στίχους τραγουδιών του Λευτέρη Παπαδόπουλου, χορογραφίες της Μαρίας Βαλαβάνη.
Παίζουν:
Περικλής Νικολάου, Λία Μαυράκη, Γιώργος Στεφανίδης, Νάσος Νικολαϊδης, Κατερίνα Συνάνη, Σταύρος Χανάς, Παναγιώτης Κώνστας, Γιάννος Γαβαλάς, Βίκυ Σκοτίδα, Λαμπρινή Καλαντζή, Αντωνία Κουτσουμπάρδη, Ελίνα Σταμνά, Γιώργος Βλάσσης.
--------------------------------------------------------------------------------------------
ΕΝΑΣ ΧΥΜΩΔΗΣ ΠΡΟΓΟΝΟΣ
Ο Angelo Beolco επονομαζόμενος Ruzante είναι μια μοναδική και σημαντική προσωπικότητα στην ιστορία του ευρωπαϊκού θεάτρου. Αποτελεί με το έργο του τον κρίκο ανάμεσα στην Κομέντια ντελ Άρτε και στην Λόγια κωμωδία του Μεσαίωνα. Η Λόγια κωμωδία αποτελεί απ’ ευθείας απόγονο της Ρωμαϊκής κωμωδίας του Τερέντιου κυρίως αλλά και του Πλαύτου που, βέβαια, μιμήθηκαν τις «υποθέσεις» και την πλοκή του Μένανδρου. Οι μίμοι όμως που μετέφεραν μέσα στον μεσαίωνα τον λαϊκότερο Πλαύτο του έδωσαν πολλά από τα λαϊκά του γνωρίσματα σε ρεαλιστικότερο βαθμό. Ο Τερέντιος τροφοδότησε κυρίως τους κλασικοθρεμμένους συγγραφείς της Αναγέννησης ενώ οι μίμοι με τον διασκευασμένο Πλαύτο δραματούργησαν ένα παράλληλο ιδίωμα μιμούμενοι τις μεσαιωνικές φάρσες, την αγοραία γλώσσα και αντλώντας υποθέσεις από την καθημερινότητα μιας εποχής με ελευθέρια ήθη, απουσία αξιών, αντικληρική σάτιρα, ύποπτες εμπορικές συναλλαγές, ερωτική ανεξιθρησκία, πολεμικό ρεμπελιό, μικροαπάτες, τεχνάσματα επιβίωσης, ληστρικές ρεμούλες, φόνους και γλέντια, κλεψιές και βιασμούς παρθένων, απαγωγές για κολασμένους καλόγερους.
Ένας χυμώδης πρόγονος που υπόγεια τα σημάδια του αδιόρατα , μυστικά έφτασαν και σε μας και αποτυπώθηκαν στον Χουρμούζη, στον Βυζάντιο, στον Καρύδη και σαφώς στις ζακυνθινές «ομιλίες» και στον Δημήτριο Γουζέλη και στον Σαβόγια Ρούσμελη
Κώστας Γεωργουσόπουλος
-ΔΙΑΛΟΓΟΙ-
Εκδόσεις Ηριδανός
Η αναγεννησιακή κωμωδία
"Ανάμεσα στα τέλη του 15ου αιώνα και στα μέσα του 16ου, ένα χρονικό διάστημα που αντιστοιχεί σε μια ανθρώπινη ζωή, θεμελιώθηκε, ουσιαστικά η τέχνη του θεάτρου, από μια κοινωνία όπου το αστικό στοιχείο κατευθυνόταν, με βραδύ ακόμα ρυθμό, προς την αυτονομία του".
Αυτό υποστηρίζει ο Ιταλός ιστορικός του θεάτρου Βίτο Παντόλφι, και προσθέτει ότι η αναγεννησιακή κωμωδία μετέφερε στη σκηνή την ίδια τη ζωή, χρησιμοποιώντας ως αρχέτυπο το ‘’Δεκαήμερo’’ από όπου αντλεί στοιχεία που έχουν ήδη μια θεατρική διάσταση. Αφετηρία παραμένει πάντα η ανάμνηση της αρχαιότητας, αλλά, από τα μέσα κιόλας του αιώνα, ξεχωρίζει κανείς εύκολα την έντονη επίδραση των πεζογράφων και όχι μόνο του Βοκκάκιου.
Η επιθυμία των δραματουργών να καθρεφτίσουν στα έργα τους το σύγχρονο κόσμο, να παραμερίσουν τις λογοτεχνικές περιποιήσεις, είναι πρόδηλη στην υιοθέτηση διαφορετικών γλωσσικών ιδιωμάτων, ανάλογα με το άν τα πρόσωπα ανήκουν στην ύπαιθρο ή στις πόλεις, στη μεσαία τάξη ή στο προλεταριάτο των βαστάζων. Ο συγγραφέας ενδιαφέρεται ν’ αποδώσει ή να διακωμωδήσει τον τρόπο, αυθεντικό και καθημερινό, που εκφράζονται.
Ο Παντόλφι παρατηρεί ότι στην αναγεννησιακή κωμωδία, η σαρκαστική επιθετικότητα επιχειρεί να καταπνίξει ένα οδυνηρό πλέγμα ανημπόριας. Στο βάθος αυτών των προσώπων, μπορούμε να βρούμε μασκαρεμένη, την ιστορική τραγωδία αυτών των καιρών, τη δίνη των αντιφάσεων που καταλήγει σε μια παράλυση - μια παράλυση που δεν καταφέρνει να κρύψει σκεπτικισμός. Αυτή η ιδιότυπη περιπέτεια, που κράτησε κάτι λιγότερο από ένα αιώνα, έφτασε στο απόγειό της ανάμεσα στα 1510 και στα 1520, ανάμεσα στο Μακιαβέλι και τον Ρουτζάντε. Συνεχίστηκε, αποδυναμωμένη, για δεκάδες χρόνια, αναζητώντας μια διέξοδο που δεν μπορούσε να βρεθεί, όπως μαρτυρούν οι περιπτώσεις του Αρετίνο και του Τζορντάνο Μπρούνο. Τη διέξοδο αυτή την πρόσφερε τελικά η ΚΟΜΕΝΤΙΑ ΝΤΕΛ' ΑΡΤΕ, μέσα από την ακαταμάχητη ελευθερία του αυτοσχεδιασμού.
Ο Ιταλός ιστορικός αναφέρεται επίσης στην κρίση από την οποία ξεπήδησε η αναγεννησιακή κωμωδία. "Οι βάσεις που είχαν τεθεί τον Μεσαίωνα, με τις δομές που καθόρισε ο Δάντης και με την ελευθερία που κατάφερε να ανακτήσει, στο εσωτερικό αυτών των δομών, Το "Δεκαήμερο" οι θεσμοί, οι αρχές, τα ήθη και τα έθιμα, προϊόντα μιας αργής αλλά σίγουρης προόδου, όλα αυτά μοιάζουν να καταρρέουν μέσα σε μερικές δεκαετίες". Και μνημονεύοντας το τραγικό συνειδησιακό κενό της εποχής, ο Παντόλφι καταλήγει: "Το θέατρο αυτό, καμωμένο από ίσκιους και χλευασμούς, από πόνο κι από άσπλαχνες βλαστήμιες, καθώς κι από πικρές βεβαιότητες, κατορθώνει ν' ανακαλύψει το υπόστρωμα αυτού του φαινομένου, τους συνακόλουθους και κρυμμένους παράγοντές του, το οδυνηρό φορτίο της ιστορικής ανημπόριας".
"Ανάμεσα στα τέλη του 15ου αιώνα και στα μέσα του 16ου, ένα χρονικό διάστημα που αντιστοιχεί σε μια ανθρώπινη ζωή, θεμελιώθηκε, ουσιαστικά η τέχνη του θεάτρου, από μια κοινωνία όπου το αστικό στοιχείο κατευθυνόταν, με βραδύ ακόμα ρυθμό, προς την αυτονομία του".
Αυτό υποστηρίζει ο Ιταλός ιστορικός του θεάτρου Βίτο Παντόλφι, και προσθέτει ότι η αναγεννησιακή κωμωδία μετέφερε στη σκηνή την ίδια τη ζωή, χρησιμοποιώντας ως αρχέτυπο το ‘’Δεκαήμερo’’ από όπου αντλεί στοιχεία που έχουν ήδη μια θεατρική διάσταση. Αφετηρία παραμένει πάντα η ανάμνηση της αρχαιότητας, αλλά, από τα μέσα κιόλας του αιώνα, ξεχωρίζει κανείς εύκολα την έντονη επίδραση των πεζογράφων και όχι μόνο του Βοκκάκιου.
Η επιθυμία των δραματουργών να καθρεφτίσουν στα έργα τους το σύγχρονο κόσμο, να παραμερίσουν τις λογοτεχνικές περιποιήσεις, είναι πρόδηλη στην υιοθέτηση διαφορετικών γλωσσικών ιδιωμάτων, ανάλογα με το άν τα πρόσωπα ανήκουν στην ύπαιθρο ή στις πόλεις, στη μεσαία τάξη ή στο προλεταριάτο των βαστάζων. Ο συγγραφέας ενδιαφέρεται ν’ αποδώσει ή να διακωμωδήσει τον τρόπο, αυθεντικό και καθημερινό, που εκφράζονται.
Ο Παντόλφι παρατηρεί ότι στην αναγεννησιακή κωμωδία, η σαρκαστική επιθετικότητα επιχειρεί να καταπνίξει ένα οδυνηρό πλέγμα ανημπόριας. Στο βάθος αυτών των προσώπων, μπορούμε να βρούμε μασκαρεμένη, την ιστορική τραγωδία αυτών των καιρών, τη δίνη των αντιφάσεων που καταλήγει σε μια παράλυση - μια παράλυση που δεν καταφέρνει να κρύψει σκεπτικισμός. Αυτή η ιδιότυπη περιπέτεια, που κράτησε κάτι λιγότερο από ένα αιώνα, έφτασε στο απόγειό της ανάμεσα στα 1510 και στα 1520, ανάμεσα στο Μακιαβέλι και τον Ρουτζάντε. Συνεχίστηκε, αποδυναμωμένη, για δεκάδες χρόνια, αναζητώντας μια διέξοδο που δεν μπορούσε να βρεθεί, όπως μαρτυρούν οι περιπτώσεις του Αρετίνο και του Τζορντάνο Μπρούνο. Τη διέξοδο αυτή την πρόσφερε τελικά η ΚΟΜΕΝΤΙΑ ΝΤΕΛ' ΑΡΤΕ, μέσα από την ακαταμάχητη ελευθερία του αυτοσχεδιασμού.
Ο Ιταλός ιστορικός αναφέρεται επίσης στην κρίση από την οποία ξεπήδησε η αναγεννησιακή κωμωδία. "Οι βάσεις που είχαν τεθεί τον Μεσαίωνα, με τις δομές που καθόρισε ο Δάντης και με την ελευθερία που κατάφερε να ανακτήσει, στο εσωτερικό αυτών των δομών, Το "Δεκαήμερο" οι θεσμοί, οι αρχές, τα ήθη και τα έθιμα, προϊόντα μιας αργής αλλά σίγουρης προόδου, όλα αυτά μοιάζουν να καταρρέουν μέσα σε μερικές δεκαετίες". Και μνημονεύοντας το τραγικό συνειδησιακό κενό της εποχής, ο Παντόλφι καταλήγει: "Το θέατρο αυτό, καμωμένο από ίσκιους και χλευασμούς, από πόνο κι από άσπλαχνες βλαστήμιες, καθώς κι από πικρές βεβαιότητες, κατορθώνει ν' ανακαλύψει το υπόστρωμα αυτού του φαινομένου, τους συνακόλουθους και κρυμμένους παράγοντές του, το οδυνηρό φορτίο της ιστορικής ανημπόριας".
Κωστής Σκαλιόρας
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Τύπος έγραψε ...
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2008
ΚΑΤΑΜΕΣΤΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΑΚΙ ΣΤΑ ΑΛΩΝΙΑ
Το χειροκρότημα δεκάδων θεατών οι οποίοι βρέθηκαν στην πρεμιέρα του θεατρικού έργου «Οι Χωριάτες» απόλαυσε ο θίασος της Θεατρικής Σκηνής του Πολιτιστικού Κέντρου Ελευσίνας, την Πέμπτη 29 Μαΐου το βράδυ στις 9:οομ.μ. στο Θέατρο Αλώνια στον Παράδεισο Ελευσίνας.
Σημειώνουμε ότι την παράσταση παρακολούθησαν πολλοί τοπικοί φορείς και το Σαββατοκύριακο 30 και 31 Μαΐου μεταξύ των οποίων ο Δήμαρχος Ελευσίνας κ. Γ. Αμπατζόγλου και ο Πρόεδρος του Π.Ο.Δ.Ε. κ. Γ. Καμπάνης, ο Αντιπρόεδρος κ. Δ. Ανδρώνης κ.α. ενώ σήμερα μάλιστα δίνεται ακόμη μία παράσταση.
«Οι Χωριάτες» είναι ένα έργο που έγραψε στις αρχές του 16ου αιώνα ο Άντζελο Μπεόλκο – που είχε το καλλιτεχνικό όνομα Ρουτζάντε – και διασκεύασε στα μέσα του 20ου αιώνα ο γάλλος ηθοποιός και σκηνοθέτης Αντρέ Ζιλ. Το έργο γράφτηκε σε μια εποχή που κυριαρχούσε στο θέατρο η Commedia Rusticall η αγροτική κωμωδία – πρόδρομος της Commedia dell Arte και καταγράφει τη ζωή των χωρικών στη Βόρεια Ιταλία, στο πέρασμα από το Μεσαίωνα στην Αναγέννηση.
---------------------------------
ΘΡΙΑΣΙΟ – 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2008
Βασίλης Στεφάνου
ΚΑΤΑΜΕΣΤΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΑΚΙ ΣΤΑ ΑΛΩΝΙΑ
Το χειροκρότημα δεκάδων θεατών οι οποίοι βρέθηκαν στην πρεμιέρα του θεατρικού έργου «Οι Χωριάτες» απόλαυσε ο θίασος της Θεατρικής Σκηνής του Πολιτιστικού Κέντρου Ελευσίνας, την Πέμπτη 29 Μαΐου το βράδυ στις 9:οομ.μ. στο Θέατρο Αλώνια στον Παράδεισο Ελευσίνας.
Σημειώνουμε ότι την παράσταση παρακολούθησαν πολλοί τοπικοί φορείς και το Σαββατοκύριακο 30 και 31 Μαΐου μεταξύ των οποίων ο Δήμαρχος Ελευσίνας κ. Γ. Αμπατζόγλου και ο Πρόεδρος του Π.Ο.Δ.Ε. κ. Γ. Καμπάνης, ο Αντιπρόεδρος κ. Δ. Ανδρώνης κ.α. ενώ σήμερα μάλιστα δίνεται ακόμη μία παράσταση.
«Οι Χωριάτες» είναι ένα έργο που έγραψε στις αρχές του 16ου αιώνα ο Άντζελο Μπεόλκο – που είχε το καλλιτεχνικό όνομα Ρουτζάντε – και διασκεύασε στα μέσα του 20ου αιώνα ο γάλλος ηθοποιός και σκηνοθέτης Αντρέ Ζιλ. Το έργο γράφτηκε σε μια εποχή που κυριαρχούσε στο θέατρο η Commedia Rusticall η αγροτική κωμωδία – πρόδρομος της Commedia dell Arte και καταγράφει τη ζωή των χωρικών στη Βόρεια Ιταλία, στο πέρασμα από το Μεσαίωνα στην Αναγέννηση.
---------------------------------
ΘΡΙΑΣΙΟ – 2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2008
Βασίλης Στεφάνου
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΣΙΝΑ
Ένας συνδετικός κρίκος που ετούτη τη φορά φανερώνει ότι είναι αδύνατο να διασπαστεί, διότι την αλυσίδα του αποτελούν, άξιοι συνεχιστές του Ελληνικού Πολιτισμού!!!
Στο κατάμεστο από θεατές ανοιχτό θεατράκι στ’ Αλώνια, στον Παράδεισο της Ελευσίνας, την Πέμπτη το βράδυ 29 Μαΐου του 2008 η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ του ΠΟΔΕ, πραγματοποίησε με μεγάλη επιτυχία την πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης «Οι Χωριάτες».
12 ερασιτέχνες εξαίρετοι ηθοποιοί – που θα τους ζήλευαν και επαγγελματίες ακόμα – άνθρωποι δικοί μας , άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας, άνθρωποι που συναναστρεφόμαστε καθημερινά μαζί τους, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, για να ικανοποιήσουν τους θεατές, να τους κάνουν να γελάσουν και παράλληλα να τους κάνουν να διαλογιστούν, παρουσιάζοντας με τις φανταστικές ερμηνείες τους, ένα έργο με κοινωνικό περιεχόμενο, ένα έργο το οποίο 5 αιώνες μετά από τη συγγραφή του φαίνεται σα να γράφτηκε μόλις χθες, ένα έργο το οποίο μοιάζει σα να μη το άγγιξε ποτέ ο χρόνος, καθώς η αναφορά του στον άνθρωπο, τη ζωή, τον έρωτα και την ειρήνη , ήταν και είναι πάντα το ζητούμενο του κάθε περαστικού «νοήμονος όντος» από τούτο τον πλανήτη.
Με δάσκαλο τον επαγγελματία στο είδος του, σκηνοθέτη – ηθοποιό Δημήτρη Θεοδώρου παρουσίασαν με μεγάλη επιτυχία στο κοινό, το έργο που διασκεύασε στα μέσα του αιώνα ο Γάλλος ηθοποιός και σκηνοθέτης Αντρέ Ζιλ από την τριλογία που έγραψε 5 αιώνες περίπου πριν το 1522 ο Ρουτζάντε. Δεν θα σπαταλήσω τον πολύτιμο χώρο της στήλης μου σε περιγραφές γύρω από την υπόθεση του έργου, υποχρέωση δική μου είναι να μεταφράσω τα χειροκροτήματα των θεατών που παρακολούθησαν την παράσταση σε λέξεις, όχι για να δωροδοκήσω το «τιμ» των συντελεστών αυτής της επιτυχίας, αλλά για να τους ευχαριστήσω εκ μέρους όλων, που τόσο απλά, αθόρυβα και δίχως την κατασπατάληση του Δημόσιου χρήματος, συνεχίζουν να διατηρούν τον Πολιτισμό μας, προσφέροντας πλουσιοπάροχα θέαμα στους νηστικούς ολιγαρκείς πολίτες αυτής της γης που λέγεται Ελλάδα!!! Εκατοντάδες τυχεροί θεατές είχαν την ευκαιρία για τέσσερις συνεχείς παραστάσεις 29, 30 και 31 Μαίου και 1η Ιουνίου να απολαύσουν εντελώς δωρεάν «Τους Χωριάτες». Όσοι δεν κατάφεραν να δουν την παράσταση αυτή, ελπίζω πως θα τους δοθούν ευκαιρίες μιας και η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ έχει ήδη κλεισμένες παραστάσεις σε γειτονικούς Δήμους και όχι μόνο!!!
Το «το τιμ» των συντελεστών, δεν αποτελείται μόνο από τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς, αλλά και από τον καταπληκτικό δάσκαλο της μουσικής και Αντιπρόεδρο του ΠΟΔΕ Δημήτρη Ανδρώνη που δίδαξε στους ηθοποιούς τα τραγούδια της παράστασης, τον άνθρωπο που έγραψε την καταπληκτική μουσική του έργου Κυριάκο Σφέτσα, την χορογράφο Μαρία Βαλαβάνη, τη μεταφράστρια Ελπίδα Μπραουδάκη και δεν πρέπει να παραλείψω να αναφέρω και τον Πρόεδρο του ΠΟΔΕ Αντιδήμαρχο Γαβριήλ Καμπάνη που με την αμέριστη συμπαράστασή του, αλλά και την εμπιστοσύνη του στους καλλιτέχνες, έφεραν το τμήμα αυτό του Πολιτιστικού Οργανισμού της Ελευσίνας, στο ψηλότερο βάθρο της Πόλης για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά!!!
---------------------------------------
ΘΡΙΑΣΙΟ- 30 ΙΟΥΛΙΟΥ 2008
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ
ΔΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΤΕ
Τα γυαλιά έχει βάλει τελικά ο Πολιτιστικός Οργανισμός της Ελευσίνας, (ΠΟΔΕ) σε πολλούς Δήμους που θέλουν να θεωρούνται Δήμοι, με Πολιτιστικά δρώμενα.
Προς Θεού, όχι πως δεν προσπαθούν οι άνθρωποι, όμως αυτό που έχει καταφέρει η Ελευσίνα τα δύο τελευταία χρόνια με την Θεατρική της Σκηνή, θα το ζήλευε ακόμα και θίασος με επαγγελματίες ηθοποιούς.
Η ομάδα των «ερασιτεχνών» ηθοποιών με δάσκαλο τον αξιόλογο σκηνοθέτη κ. Δημήτρη Θεοδώρου, τον δάσκαλο της μουσικής και Αντιπρόεδρο του ΠΟΔΕ κ. Δημήτρη Ανδρών και την αμέριστη συμπαράσταση του Προέδρου του ΠΟΔΕ κ. Γαβριήλ Καμπάνη, ξεπέρασε κάθε προσδοκία και άφησε σίγουρα εποχή την φετινή περίοδο, απ’ όπου και αν πέρασε και όπου και αν περιόδευσε. Με το έργο «ΟΙ ΧΩΡΙΑΤΕΣ», την αναγεννησιακή κωμωδία που έγραψε τον 16ο αιώνα ο Ρουτζάντε, διασκεύασε στα μέσα του 20ου αιώνα ο Αντρέ Ζιλ και ανέβασε η
«ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ» ξεκίνησαν οι επιτυχίες τον Μάιο από την Ελευσίνα, με 4 συνεχείς παραστάσεις στο θέατρο στ’ Αλώνια – πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής – όπου τις παρακολούθησαν περισσότεροι από 1000 θεατές!!!
------------------------------------
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2008
Επί… ΣΚΟΠΩΝ του Γιάννη Γαβαλά
Η μακάρια αδιαφορία των Ελευσίνιων για τον πολιτισμό δεν μπορεί να χρεώνεται μόνο στους ίδιους. Αυτό φάνηκε και πέρυσι και φέτος από τη συμμετοχή και τον ενθουσιασμό των θεατών στις παραστάσεις της τοπικής θεατρικής σκηνής που αποτελεί θεσμό. Θεσμό όχι με την έννοια της επιβολής και της προβολής του αλλά θεσμό στη συνείδηση του απλού πολίτη που διαθέτει τρόπους να εκτιμά, να επικροτεί και να δείχνει την ικανοποίησή του.
Η νεόκοπη λοιπόν θεατρική σκηνή της Ελευσίνας με την ενίσχυση και υποστήριξη του Δήμου, έκανε φέτος ένα θαυμαστό ακόμη βήμα, ανεβάζοντας για τέσσερις συνεχείς παραστάσεις στο μικρό θεατράκι του πάρκου κυκλοφοριακής αγωγής στα Αλώνια, το έργο του Ρουτζάντε «Χωριάτες» μια πολύ επιτυχημένη συρραφή που έκανε ο Γάλλος ηθοποιός Αντρέ Ζυλ γύρω στα 1950 από έργα του Ρουτζάντε (Άντζελο Μπεόλκο 1502-1592).
Αν κρίνει κανείς από το έργο που παρουσιάστηκε από τη θεατρική σκηνή, στον Ρουτζάντε υπάρχουν πρόδρομα στοιχεία του Λόρκα, του Μπρεχτ αλλά ακόμη και του μοντέρνου θεάτρου. Οι διάλογοί του είναι εμπνευσμένοι, η δομή των σκηνών του στερεή και ευέλικτη, έτσι που να προσφέρεται σε σύγχρονες επεμβάσεις, αναγωγές και τροποποιήσεις, μεγάλα δώρα για έναν σκηνοθέτη που βρίσκει στα παλιά κείμενα αφορμές για να τονίσει το στίγμα της εποχής του, να προωθήσει την αμεσότητα και να κεντρίσει το ενδιαφέρον του θεατή. Τίποτα από αυτά δεν έλειψε από την παράσταση που ενορχήστρωσε με απίθανο ρυθμό, ενεργητικότητα και αποτελεσματικότητα ο σκηνοθέτης Δημήτρης Θεοδώρου, άνθρωπος που του οφείλουμε μια ειλικρινή, σπινθηροβόλα και ευωχική παράσταση, προωθημένη ιδιοσυγκρασιακά που τόνιζε τους προβληματισμούς του συγγραφέα και τους ενέτεινε. Και μόνο να σκεφτεί κανείς πως ένα ερασιτεχνικό αδοκίμαστο σύνολο, με διαφορετικής δυναμικότητας και δυναμικής ηθοποιούς, λειτούργησε κατ’ ομοφωνία τέλεια, μπορεί να δικαιολογήσει την παραδοχή για την αξιοσύνη του σκηνοθέτη και γίνεται αφορμή για να προβάλει πίσω απ’ όλα αυτά ένα μεγάλο ερωτηματικό για τις κρυμμένες δυνάμεις των ανώνυμων που κάνουν, μερικές φορές, όπως μ’ αυτή την παράσταση, κυριολεκτικά σκόνη παραστάσεις επαγγελματικών θιάσων που διαθέτουν πείρα, μέσα και χρήμα για να πετύχουν αυτό που κάνουν. Συγκρίνοντας την παράσταση με μερικές άλλες, αριστοφανικές κυρίως, που είδαμε στο φεστιβάλ Αθηνών, την Επίδαυρο και τα «Αισχύλεια» βεβαίως, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αυτή ήταν ιδιαίτερα χυμώδης και άμεση. Για τη μουσική, επίσης (Κυριάκος Σφέτσας), την αναπαραγωγή και διδασκαλία των τραγουδιών (Δημ. Ανδρώνης, που συνέβαλε στο εγχείρημα παντοιοτρόπως . Ένα μπράβο όμως ανήκει και στον πολιτιστικό οργανισμό του Δήμου που φαίνεται πως έχει ενστερνισθεί την ιδέα για την προώθηση του ερασιτεχνικού θεάτρου, πρότασή μας που, όταν διατυπώθηκε στα πλαίσια της Επιτροπής Αισχυλείων, έπεσε περίπου στο κενό.
Για να δώσουμε και μερικές αποδείξεις για την αποδοχή που είχε η παράσταση των «Χωριατών», αναφέροντας πως ο θίασος έχει προσκληθεί να παρουσιάσει το έργο στη Νίκαια, το Χαίδάρι, την Κηφισιά, το φεστιβάλ Αναγεννησιακού θεάτρου στο Ρέθυμνο και βέβαια στα «Αισχύλεια» (19/9). Να πούμε έστω και προκαταβολικά, ότι η παράσταση αυτή θα αποτελέσει και πάλι την αιχμή του δόρατος στις καλοκαιρινές εκδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί, έστω κι αν φέτος το πρόγραμμα περιλαμβάνει αρκετές αξιόλογες μετακλήσεις.
------------------------------------
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2008
Ένας συνδετικός κρίκος που ετούτη τη φορά φανερώνει ότι είναι αδύνατο να διασπαστεί, διότι την αλυσίδα του αποτελούν, άξιοι συνεχιστές του Ελληνικού Πολιτισμού!!!
Στο κατάμεστο από θεατές ανοιχτό θεατράκι στ’ Αλώνια, στον Παράδεισο της Ελευσίνας, την Πέμπτη το βράδυ 29 Μαΐου του 2008 η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ του ΠΟΔΕ, πραγματοποίησε με μεγάλη επιτυχία την πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης «Οι Χωριάτες».
12 ερασιτέχνες εξαίρετοι ηθοποιοί – που θα τους ζήλευαν και επαγγελματίες ακόμα – άνθρωποι δικοί μας , άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας, άνθρωποι που συναναστρεφόμαστε καθημερινά μαζί τους, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, για να ικανοποιήσουν τους θεατές, να τους κάνουν να γελάσουν και παράλληλα να τους κάνουν να διαλογιστούν, παρουσιάζοντας με τις φανταστικές ερμηνείες τους, ένα έργο με κοινωνικό περιεχόμενο, ένα έργο το οποίο 5 αιώνες μετά από τη συγγραφή του φαίνεται σα να γράφτηκε μόλις χθες, ένα έργο το οποίο μοιάζει σα να μη το άγγιξε ποτέ ο χρόνος, καθώς η αναφορά του στον άνθρωπο, τη ζωή, τον έρωτα και την ειρήνη , ήταν και είναι πάντα το ζητούμενο του κάθε περαστικού «νοήμονος όντος» από τούτο τον πλανήτη.
Με δάσκαλο τον επαγγελματία στο είδος του, σκηνοθέτη – ηθοποιό Δημήτρη Θεοδώρου παρουσίασαν με μεγάλη επιτυχία στο κοινό, το έργο που διασκεύασε στα μέσα του αιώνα ο Γάλλος ηθοποιός και σκηνοθέτης Αντρέ Ζιλ από την τριλογία που έγραψε 5 αιώνες περίπου πριν το 1522 ο Ρουτζάντε. Δεν θα σπαταλήσω τον πολύτιμο χώρο της στήλης μου σε περιγραφές γύρω από την υπόθεση του έργου, υποχρέωση δική μου είναι να μεταφράσω τα χειροκροτήματα των θεατών που παρακολούθησαν την παράσταση σε λέξεις, όχι για να δωροδοκήσω το «τιμ» των συντελεστών αυτής της επιτυχίας, αλλά για να τους ευχαριστήσω εκ μέρους όλων, που τόσο απλά, αθόρυβα και δίχως την κατασπατάληση του Δημόσιου χρήματος, συνεχίζουν να διατηρούν τον Πολιτισμό μας, προσφέροντας πλουσιοπάροχα θέαμα στους νηστικούς ολιγαρκείς πολίτες αυτής της γης που λέγεται Ελλάδα!!! Εκατοντάδες τυχεροί θεατές είχαν την ευκαιρία για τέσσερις συνεχείς παραστάσεις 29, 30 και 31 Μαίου και 1η Ιουνίου να απολαύσουν εντελώς δωρεάν «Τους Χωριάτες». Όσοι δεν κατάφεραν να δουν την παράσταση αυτή, ελπίζω πως θα τους δοθούν ευκαιρίες μιας και η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ έχει ήδη κλεισμένες παραστάσεις σε γειτονικούς Δήμους και όχι μόνο!!!
Το «το τιμ» των συντελεστών, δεν αποτελείται μόνο από τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς, αλλά και από τον καταπληκτικό δάσκαλο της μουσικής και Αντιπρόεδρο του ΠΟΔΕ Δημήτρη Ανδρώνη που δίδαξε στους ηθοποιούς τα τραγούδια της παράστασης, τον άνθρωπο που έγραψε την καταπληκτική μουσική του έργου Κυριάκο Σφέτσα, την χορογράφο Μαρία Βαλαβάνη, τη μεταφράστρια Ελπίδα Μπραουδάκη και δεν πρέπει να παραλείψω να αναφέρω και τον Πρόεδρο του ΠΟΔΕ Αντιδήμαρχο Γαβριήλ Καμπάνη που με την αμέριστη συμπαράστασή του, αλλά και την εμπιστοσύνη του στους καλλιτέχνες, έφεραν το τμήμα αυτό του Πολιτιστικού Οργανισμού της Ελευσίνας, στο ψηλότερο βάθρο της Πόλης για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά!!!
---------------------------------------
ΘΡΙΑΣΙΟ- 30 ΙΟΥΛΙΟΥ 2008
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ
ΔΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΤΕ
Τα γυαλιά έχει βάλει τελικά ο Πολιτιστικός Οργανισμός της Ελευσίνας, (ΠΟΔΕ) σε πολλούς Δήμους που θέλουν να θεωρούνται Δήμοι, με Πολιτιστικά δρώμενα.
Προς Θεού, όχι πως δεν προσπαθούν οι άνθρωποι, όμως αυτό που έχει καταφέρει η Ελευσίνα τα δύο τελευταία χρόνια με την Θεατρική της Σκηνή, θα το ζήλευε ακόμα και θίασος με επαγγελματίες ηθοποιούς.
Η ομάδα των «ερασιτεχνών» ηθοποιών με δάσκαλο τον αξιόλογο σκηνοθέτη κ. Δημήτρη Θεοδώρου, τον δάσκαλο της μουσικής και Αντιπρόεδρο του ΠΟΔΕ κ. Δημήτρη Ανδρών και την αμέριστη συμπαράσταση του Προέδρου του ΠΟΔΕ κ. Γαβριήλ Καμπάνη, ξεπέρασε κάθε προσδοκία και άφησε σίγουρα εποχή την φετινή περίοδο, απ’ όπου και αν πέρασε και όπου και αν περιόδευσε. Με το έργο «ΟΙ ΧΩΡΙΑΤΕΣ», την αναγεννησιακή κωμωδία που έγραψε τον 16ο αιώνα ο Ρουτζάντε, διασκεύασε στα μέσα του 20ου αιώνα ο Αντρέ Ζιλ και ανέβασε η
«ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ» ξεκίνησαν οι επιτυχίες τον Μάιο από την Ελευσίνα, με 4 συνεχείς παραστάσεις στο θέατρο στ’ Αλώνια – πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής – όπου τις παρακολούθησαν περισσότεροι από 1000 θεατές!!!
------------------------------------
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2008
Επί… ΣΚΟΠΩΝ του Γιάννη Γαβαλά
Η μακάρια αδιαφορία των Ελευσίνιων για τον πολιτισμό δεν μπορεί να χρεώνεται μόνο στους ίδιους. Αυτό φάνηκε και πέρυσι και φέτος από τη συμμετοχή και τον ενθουσιασμό των θεατών στις παραστάσεις της τοπικής θεατρικής σκηνής που αποτελεί θεσμό. Θεσμό όχι με την έννοια της επιβολής και της προβολής του αλλά θεσμό στη συνείδηση του απλού πολίτη που διαθέτει τρόπους να εκτιμά, να επικροτεί και να δείχνει την ικανοποίησή του.
Η νεόκοπη λοιπόν θεατρική σκηνή της Ελευσίνας με την ενίσχυση και υποστήριξη του Δήμου, έκανε φέτος ένα θαυμαστό ακόμη βήμα, ανεβάζοντας για τέσσερις συνεχείς παραστάσεις στο μικρό θεατράκι του πάρκου κυκλοφοριακής αγωγής στα Αλώνια, το έργο του Ρουτζάντε «Χωριάτες» μια πολύ επιτυχημένη συρραφή που έκανε ο Γάλλος ηθοποιός Αντρέ Ζυλ γύρω στα 1950 από έργα του Ρουτζάντε (Άντζελο Μπεόλκο 1502-1592).
Αν κρίνει κανείς από το έργο που παρουσιάστηκε από τη θεατρική σκηνή, στον Ρουτζάντε υπάρχουν πρόδρομα στοιχεία του Λόρκα, του Μπρεχτ αλλά ακόμη και του μοντέρνου θεάτρου. Οι διάλογοί του είναι εμπνευσμένοι, η δομή των σκηνών του στερεή και ευέλικτη, έτσι που να προσφέρεται σε σύγχρονες επεμβάσεις, αναγωγές και τροποποιήσεις, μεγάλα δώρα για έναν σκηνοθέτη που βρίσκει στα παλιά κείμενα αφορμές για να τονίσει το στίγμα της εποχής του, να προωθήσει την αμεσότητα και να κεντρίσει το ενδιαφέρον του θεατή. Τίποτα από αυτά δεν έλειψε από την παράσταση που ενορχήστρωσε με απίθανο ρυθμό, ενεργητικότητα και αποτελεσματικότητα ο σκηνοθέτης Δημήτρης Θεοδώρου, άνθρωπος που του οφείλουμε μια ειλικρινή, σπινθηροβόλα και ευωχική παράσταση, προωθημένη ιδιοσυγκρασιακά που τόνιζε τους προβληματισμούς του συγγραφέα και τους ενέτεινε. Και μόνο να σκεφτεί κανείς πως ένα ερασιτεχνικό αδοκίμαστο σύνολο, με διαφορετικής δυναμικότητας και δυναμικής ηθοποιούς, λειτούργησε κατ’ ομοφωνία τέλεια, μπορεί να δικαιολογήσει την παραδοχή για την αξιοσύνη του σκηνοθέτη και γίνεται αφορμή για να προβάλει πίσω απ’ όλα αυτά ένα μεγάλο ερωτηματικό για τις κρυμμένες δυνάμεις των ανώνυμων που κάνουν, μερικές φορές, όπως μ’ αυτή την παράσταση, κυριολεκτικά σκόνη παραστάσεις επαγγελματικών θιάσων που διαθέτουν πείρα, μέσα και χρήμα για να πετύχουν αυτό που κάνουν. Συγκρίνοντας την παράσταση με μερικές άλλες, αριστοφανικές κυρίως, που είδαμε στο φεστιβάλ Αθηνών, την Επίδαυρο και τα «Αισχύλεια» βεβαίως, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αυτή ήταν ιδιαίτερα χυμώδης και άμεση. Για τη μουσική, επίσης (Κυριάκος Σφέτσας), την αναπαραγωγή και διδασκαλία των τραγουδιών (Δημ. Ανδρώνης, που συνέβαλε στο εγχείρημα παντοιοτρόπως . Ένα μπράβο όμως ανήκει και στον πολιτιστικό οργανισμό του Δήμου που φαίνεται πως έχει ενστερνισθεί την ιδέα για την προώθηση του ερασιτεχνικού θεάτρου, πρότασή μας που, όταν διατυπώθηκε στα πλαίσια της Επιτροπής Αισχυλείων, έπεσε περίπου στο κενό.
Για να δώσουμε και μερικές αποδείξεις για την αποδοχή που είχε η παράσταση των «Χωριατών», αναφέροντας πως ο θίασος έχει προσκληθεί να παρουσιάσει το έργο στη Νίκαια, το Χαίδάρι, την Κηφισιά, το φεστιβάλ Αναγεννησιακού θεάτρου στο Ρέθυμνο και βέβαια στα «Αισχύλεια» (19/9). Να πούμε έστω και προκαταβολικά, ότι η παράσταση αυτή θα αποτελέσει και πάλι την αιχμή του δόρατος στις καλοκαιρινές εκδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί, έστω κι αν φέτος το πρόγραμμα περιλαμβάνει αρκετές αξιόλογες μετακλήσεις.
------------------------------------
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2008
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΟΡΟΠΟΥΛΗΣ
ΘΕΛΕΙ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Πώς να μη γράψεις για τη δουλειά των μεγάλων παιδιών της θεατρικής ομάδας του ΠΟΔΕ. Για την επαγγελματικά ερασιτεχνική δουλειά τους στο θεατρικό σανίδι και την εθελοντική προσφορά τους.
Μικρό διαμαντάκι στο «φο μπιζού» πολιτιστικό μας δαχτυλίδι, οι «Χωριάτες» τους, μας έλουσαν με πολιτιστικό φως, ένα πανέμορφο σούρουπο αρχές του καλοκαιριού στο μικρό θεατράκι των Αλωνιών. Χωρίς ίχνος κορεσμού, θέλω να τους απολαύσω ξανά στα πλαίσια των Αισχυλείων. Δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν ή να φοβηθούν απέναντι σε οποιαδήποτε καταξιωμένο και ακριβοπληρωμένο επαγγελματικό θίασο.
Με την προσφορά τους αυτή γκρεμίζουν τα επιχειρήματα υπέρ των αναπόφευκτα δαπανηρών επιλογών. Τους οφείλω και τους οφείλουμε όλοι ένα μεγάλο ευχαριστώ.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Φωτογραφίες από την παράσταση
ΘΕΛΕΙ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Πώς να μη γράψεις για τη δουλειά των μεγάλων παιδιών της θεατρικής ομάδας του ΠΟΔΕ. Για την επαγγελματικά ερασιτεχνική δουλειά τους στο θεατρικό σανίδι και την εθελοντική προσφορά τους.
Μικρό διαμαντάκι στο «φο μπιζού» πολιτιστικό μας δαχτυλίδι, οι «Χωριάτες» τους, μας έλουσαν με πολιτιστικό φως, ένα πανέμορφο σούρουπο αρχές του καλοκαιριού στο μικρό θεατράκι των Αλωνιών. Χωρίς ίχνος κορεσμού, θέλω να τους απολαύσω ξανά στα πλαίσια των Αισχυλείων. Δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν ή να φοβηθούν απέναντι σε οποιαδήποτε καταξιωμένο και ακριβοπληρωμένο επαγγελματικό θίασο.
Με την προσφορά τους αυτή γκρεμίζουν τα επιχειρήματα υπέρ των αναπόφευκτα δαπανηρών επιλογών. Τους οφείλω και τους οφείλουμε όλοι ένα μεγάλο ευχαριστώ.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Φωτογραφίες από την παράσταση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας