2019 - ΡΩΜΕΪΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ - Η Ελλάδα των Θαυμάτων, των Υπάτων και των Πάτων

Η Θεατρική Σκηνή του Δήμου Ελευσίνας με συστηματική δουλειά και θεατρική αγωγή, υπηρετώντας το θέατρο και τον πολιτισμό, συμπληρώνει φέτος 13 δημιουργικά χρόνια θεατρικής διαδρομής.

13 χρόνια παραγωγή πολιτισμού.

Στη φετινή μας θεατρική επικοινωνία καταπιαστήκαμε με την ιστορία της νεώτερης Ελλάδας.

Ένα θεατρικό οδοιπορικό που διατρέχει ανάγλυφα και γλαφυρά, την ιστορία του νεοελληνικού κράτους, με ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα-σταθμούς που σημάδεψαν το νεοελληνικό έθνος.

Ένα Ρωμέικο Πανόραμα. Η Ελλάδα των Θαυμάτων, των Υπάτων και των Πάτων.

Εξαίρετοι θεατρικοί συγγραφείς, θεμελιωτές του νεοελληνικού θεάτρου, που στοχάστηκαν με τόλμη και αυτεπίγνωση την ιστορία του νεοελληνικού έθνους, αποτυπώνουν στη Θεατρική Σκηνή τους καημούς και τα όνειρα της φυλής μας με ακρίβεια, σατιρική οξύτητα και απαρηγόρητη πίκρα.

Επιλογή κειμένων-Σκηνοθεσία: Δημήτρης Θεοδώρου

Μουσική: Βασίλης Δημητρίου, Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Δημήτρης Ανδρώνης

Διδασκαλία τραγουδιών-Ενορχήστρωση: Δημήτρης Ανδρώνης

Σκηνικά-Κοστούμια: Δημήτρης Θεοδώρου

Επεξεργασία ήχων, εικόνων και video: Δημήτρης Ανδρώνης

Χορογραφίες: Δημήτρης Θεοδώρου, Μαριάννα Σαμάτιαλη

Φωτογράφηση: Βούλα Ανδρώνη

Συμμετέχουν: Ηλίας Νάκος, Σταύρος Χανάς, Σοφία Παναγιωτοπούλου, Ελένη Πέππα, Δέσποινα Ζουμή, Έντρη Ντιλγέρη, Τασία Μπρέμπου, Χαρά Παγώνη, Γιώργος Τζοάνος, Χριστίνα Χριστοδουλάκη, Έλενα Θεολογίτη, Μιχάλης Χριστοδουλάκης.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Η ΑΘΗΝΑ, Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ

    Όταν το 1834 η Αθήνα γίνεται πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους, είναι ένα βρωμερό αρβανιτοχώρι που κουβαλάει μέσα στους αιώνες, στους λόφους του και στις πλαγιές του την αίγλη της αρχαίας δόξας των κλασσικών, των αλεξανδρινών και των ρωμαϊκών Αθηνών. Όπως συμβαίνει στους “όρνιθες” του Αριστοφάνη, μόλις ιδρύεται η νέα πόλη, γίνεται ένα είδος παραδείσου. Συρρέουν κάθε λογής φιλόδοξοι, ματαιόδοξοι, και ύποπτοι τύποι Έλληνες και Ξένοι με άμεσο σκοπό να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες. Τυχοδιώκτες, νεόπλουτοι, έμποροι του παροικιακού ελληνισμού, Φαναριώτες. Το νέο κράτος οργανώνεται στα πρότυπα των ευρωπαϊκών και αγνοείται η κοινωνική εθιμική παράδοση της τουρκοκρατίας, ο ενοριακός βίος, οι συναλλακτικές συνθήκες του παζαριού, η ηθική της αυλής. Ο δυτικός Ορθολογισμός συνδυασμένος με την ντόπια κουτοπονηριά, το πολιτικό ρουσφέτι με την πυραμίδα της υπαλληλικής ιεραρχίας, δημιουργούν ένας κράτος – τραγέλαφο.

    Όλα είναι ανορθόδοξα. Η πόλη αγνοεί τα πολεοδομικά σχέδια και χτίζεται αυθαίρετα. Η αξιοκρατία δίνει τη θέση της στις κομματικές δολοπλοκίες. Οι Βαυαροί στην αρχή και οι πολιτικοί κομματάρχες εν συνεχεία οργανώνουν ένα κράτος μπαμπούλα, ένα πολιτικό σύστημα αναξιόπιστο, μια δανειοσυντήρητη δημόσια οικονομία και έναν πολιτισμό που μιμείται αναφομοίωτα και αδόκιμα και πρόχειρα χωρίς κριτήρια επιλογών, τη μόδα και τα ρεύματα της Ευρώπης. Μια κοινωνία σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας της, μεταπρατική. Επειδή η Αθήνα από την αρχή έγινε ο πόλος όλων των εξελίξεων, μετετράπη σε ένα υδροκέφαλο τέρας, μια Λερναία Ύδρα. Έως το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, για 100 δηλαδή χρόνια μετά την αναγόρευσή της σε πρωτεύουσα του κράτους είναι η τυπική αντιπρόσωπος όλου του ελλαδικού πολιτισμού, το χωνευτήρι και ο απόπατος, ο θύτης και το θύμα των πολιτικών, των κοινωνικών και των πολιτιστικών γεγονότων. Όλα τα φαινόμενα της παρακμής, πρώιμης παρακμής, πριν ακόμα το κράτος προχωρήσει, ώστε με την τριβή να παρουσιάσει τα νοσηρά συνήθη φαινόμενα, εμφανίζονται στο σώμα της Αθήνας, ρουσφέτι, γραφειοκρατία, μιμητισμός των ξένων προτύπων, χαρτοπαιχτικό όργιο, ημιμάθεια, σουσουδισμός, καριερισμός, ανευθυνοϋπεύθυνη υπαλληλία, αρρωστημένος ρομαντισμός, συντηρητισμός, υποκρισία κοινωνική, νεοπλουτισμός και σαθρή ταξική συνείδηση.

    Ο Χουρμούζης, ο Άγγελος Βλάχος και άλλοι αξιόλογοι συγγραφείς αποτυπώνουν στο χαρτί και στη σκηνή την πραγμάτωση, τα ήθη της Αθηναϊκής κοινωνίας, με ακρίβεια, σατιρική οξύτητα και απαρηγόρητη πίκρα. Ο 20ος αιώνας ξεκίνησε ευοίωνα, αλλά προς στιγμήν, δυστυχώς, για τις ελπίδες του ελληνικού κράτους. 

    Η επανάσταση στο Γουδί αποπειράθηκε να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της πολιτικής, το σεβασμό των θεσμών, τα όρια των εξουσιών και την αυθεντικότητα των πολιτισμικών μορφών. Δυστυχώς η ατολμία των πολιτικών, οι Βαλκανικοί πόλεμοι, οι οποίοι όμως απορρόφησαν πόρους και ο διχαστικός για μας πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος, η τρομερή Μικρασιατική καταστροφή, οι συνεχείς αλλαγές πολιτευμάτων, η Δικτατορία Μεταξά, το 40, η Κατοχή, τα Δεκεμβριανά, ο Εμφύλιος, η Απριλιανή Δικτατορία (κανένα Ευρωπαϊκό κράτος δεν πέρασε σε μισόν αιώνα από τόσα μαρτύρια και κολασμούς) δεν επέτρεψαν στην Ελλάδα και στη βιτρίνα της, την Αθήνα, να δημιουργήσουν μια συνέχεια πολιτική και πολιτιστική, να εξελίξουν μια ομαλή πορεία και να συγκροτήσουν μια φυσιογνωμία ισορροπιών και γόνιμων αντιθέσεων. Η Αθήνα συνεχώς ακροβατεί, αυθαίρετη, ανολοκλήρωτη, κυνηγημένη, ανισόρροπη, έρμαιο των αβυσσαλέων αντιθέσεων, πολιτικών, κομματικών και ιδεολογικών, χωρίς στόχο και χωρίς προοπτική έως τη μεταπολίτευση του 1974. Ο Ξενόπουλος, ο Παντελής Χορν, ο Σπύρος Μελάς, ο Ψαθάς, ο Καμπανέλλης, ο Μποστ αποτυπώνουν την ηλίθια γλωσσική έριδα που πήγε την εκπαίδευση και το κράτος 100 χρόνια πίσω, την ταξική απομόνωση και την κοινωνική εξαθλίωση που οδηγεί τους παρίες στην ανηθικότητα, με μόνο κέρδος την επιβίωση, την πολιτική εξαχρείωση, τον εύκολο πλουτισμό, τον εξευτελισμό της παράδοσης, τον σαλντιμπαγκισμό μέχρι προδοσίας των ανερμάτιστων πολιτικών, τα βαθιά τραύματα της εμφύλιας τραγωδίας και τη γελοιότητα των ημιμαθών μικροαστών που αντιπροσωπεύουν δυστυχώς την πλειοψηφία του Αθηναϊκού Δήμου και των δορυφόρων Δήμων.

    Το θέατρο, όπως έλεγε ο Σαίξπηρ, έβαλε τον καθρέφτη απέναντι στην κοινωνία και την υποχρέωσε να δει τα χάλια της και τα μούτρα της. Η γενναία δραματουργία μας, ιδιαίτερα στο θεατρικό είδος που ομομάζουμε τραγωδία ηθών, που πρότυπό της έχει τον Μολιέρο και τον Γκολντόνι, αποτύπωσε την παθογένεια της Αθηναϊκής κοινωνίας με διαγνωστικά μέσα τη γλωσσική ταυτότητα, την κοινωνικά ακριβή τυπολογία, τις συμπεριφορές και τα “χούγια” των πρωτευουσιάνων που δεν ήταν τίποτ' άλλο από κάθε καρυδιάς καρύδια, μια ποικιλία τύπων, χαρακτήρων, λαλιάς, μια συμπερίληψη των απανταχού Ελλήνων, γηγενών και ομογενών, που αποδεικνύονται απ' ευθείας απόγονοι των αρχαίων προγόνων τους Αθηναίων. Με μοναδικό αποδεικτικό πειστήριο, ότι κάνουν ακριβώς τα ίδια λάθη, ονειρεύονται τα ίδια όνειρα, και την ώρα της πραγματοποίησης, με τον ίδιο τρόπο, κλωτσάνε την καρδάρα με το γάλα.

Κώστας Γεωργουσόπουλος

“Η Αθήνα των θαυμάτων” Θέατρο ΚΝΩΣΣΟΣ - 1998

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Είπαν για την παράσταση

ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ, ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΚΑΙ ΕΥΣΤΟΧΗ ΗΤΑΝ Η ΝΕΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ

Μια εξαιρετική παράσταση ανέβασε και φέτος η Θεατρική Σ΢κηνή της Ελευσίνας τον Ιούνιο, στο Παλαιό Ελαιουργείο της Παραλίας Ελευσίνας. Ο τίτλος της παράστασης
«ΡΩΜΕΪΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ - Η Ελλάδα των Θαυμάτων, των Υπάτων και των Πάτων».

Η Θεατρική Σ΢κηνή του Δήμου Ελευσίνας με συστηματική δουλειά και θεατρική αγωγή, υπηρετώντας το θέατρο και τον πολιτισμό, συμπληρώνει φέτος 13 δημιουργικά χρόνια θεατρικής διαδρομής.

Η τελευταία θεατρική παράσταση στο Ελαιουργείο αποτελεί επιστέγασμα της αξιόλογης δουλειάς που γίνεται όλα αυτά τα χρόνια, με άψογα αποτελέσματα.

Η φετινή παράσταση εστίασε στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας. Μια παράσταση που αποτελεί ένα θεατρικό οδοιπορικό που διατρέχει ανάγλυφα και γλαφυρά, την ιστορία του νέου Κράτους, με ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα, σταθμούς που σημάδεψαν την ιστορική πορεία. Ένα Ρωμέικο Πανόραμα που εστίασε στα της νεοελληνικής πορείας μας.

Εξαίρετοι θεατρικοί συγγραφείς, στοχάστηκαν με τόλμη και αυτεπίγνωση την ιστορία μετά την σύσταση του Κράτους, αποτυπώνοντας στη Θεατρική σ΢κηνή τους καημούς και τα όνειρα του Έθνους μας με ακρίβεια, σατιρική.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ 17/07/2019

Στο Ελαιουργείο της Ελευσίνας, έγινε η υπέρβαση και το θαύμα της θεατρικής δημιουργίας από τη Θεατρική Σκηνή της Ελευσίνας με την παράσταση "Ρωμέικο Πανόραμα" από έναν εμπνευσμένο σκηνοθέτη που μας άφησε άναυδους, μιλώ για τον δημιουργό, Δημήτρη Θεοδώρου, που σαν πεφωτισμένος από θεικό οίστρο, κατάφερε το ακατόρθωτο, να μας παρουσιάσει σε δυόμιση ώρες την νεώτερη ιστορία της Ελλάδας από την απελευθέρωση ως τις μέρες μας!!! 

Τα θέματα του: Η χαρτοπαιξία, ο κομματισμός, η συναλλαγή και το ρουσφέτι, η ξενοκρατία και το δύσοσμο άρωμα της αυλής μιας ξενόφερτης βασιλείας που οδήγησαν στη συμφορά της ήττας από του Τούρκους στον πόλεμο του 1897, στην φτώχευση του κράτους, στη Μικρασιατική καταστροφή, στον εμφύλιο σπαραγμό, στη χούντα... κι όλα αυτά με αποσπάσματα σοφά επιλεγμένα από θεατρικούς συγγραφείς κάθε εποχής, με τον σπάνιο αφηγηματικό λόγο του κ. Θεοδώρου, με πολύ προσεκτικά επιλεγμένα ιστορικά βίντεο, με τραγούδια που σημάδεψαν βαθιά την ιστορία μας αλλά και αντίστοιχες χορογραφίες, που κρατούσαν τον θεατή καθηλωμένο να παρακαλεί να μην τελειώσει αυτή η έκρηξη θεατρικής ομορφιάς σ αυτή την αυλή που συντελούνταν θεατρικά θαύματα, εκεί, όπου μια σφιχτοδεμένη και καλοδουλεμένη θεατρική ομάδα υπό την εποπτεία ενός σκηνοθέτη, απίστευτης έμπνευσης, κεντούσε και παρέδιδε μαθήματα για το θέατρο του μέλλοντος!!! 

Είναι η μοναδική φορά που είδα θεατρική ομάδα να κινείται με τόση πειθαρχία, χωρίς ίχνος ατομισμού με απόλυτη προσήλωση στο σκοπό της επιτυχίας της παράστασης, συνολικά, κι όχι ατομικά!!! 

Κρατώ σαν φυλαχτό το ακριβό άρωμα αυτής της τόσο σπουδαίας παράστασης που θ' αποτελέσει υλικό μελλοντικών θεατρικών σεμιναρίων... Έμαθα, έκλαψα, γέλασα κι ένα πλήθος άλλων πιο σύνθετων συναισθημάτων με πλημμύρισε συμμετέχοντας σ' αυτό το κομψοτέχνημα θεατρικής πράξης!!! 

Παιδιά σας χρωστάμε πολλά ευχαριστώ γιατί καταφέρατε να μας κάνετε λίγο καλύτερους, λίγο σοφότερους, λίγο ανθρωπινότερους... δεν είναι λίγο... κι εμείς απλά σας αγαπάμε και σας θαυμάζουμε...

Κωνσταντίνος Μαγγόπουλος

Ηλίας Νάκος, Σταύρος Χανάς, Σοφία Παναγιωτοπούλου, Ελένη Πέππα, Δέσποινα Ζουμή, Έντρη Ντιλγέρη, Τασία Μπρέμπου, Χαρά Παγώνη, Γιώργος Τζοάνος, Χριστίνα Χριστοδουλάκη, Έλενα Θεολογίτη, Μιχάλης Χριστοδουλάκης...

Όλοι οι παραπάνω ερασιτέχνες ηθοποιοί της Θεατρικής Σκηνής Ελευσίνας αλλά με εξαιρετικό επαγγελματισμό και υπό την καθοδήγηση του έμπειρου και με μοναδικό αισθητήριο σκηνοθέτη Δημήτρης Θεοδώρου, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, χθες Παρασκευή βράδυ, στο Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας. "Ρωμέϊκο Πανόραμα" ή αλλιώς η ιστορία της νεώτερης και πολύπαθης Ελλάδας. Το εγχείρημα τολμηρό αλλά άκρως πετυχημένο! Μια άρτια δομημένη παράσταση που μας χάρισε πολύ γέλιο αλλά και βαθιά συγκίνηση σε πλήρη αρμονία.
Μπράβο σε όλους τους συντελεστές για την πολύ δυνατή αυτή προσπάθεια που μόνο θετικά στοιχεία έχει να προσφέρει στον πολιτισμό!

Βίκυ Μανουσάκη

Με πόσο ζήλο έπαιζαν οι ηθοποιοί σαν επαγγελματίες. Και τι ωραία αυτή η ιστορική διαδρομή με μουσικές εξαιρετικές! Θερμά συγχαρητήρια! Υπέροχη παράσταση! Πραγματική πανδαισία! Αξίζει να παιχτεί σε όλους τους δήμους!

Μαρία Λυμπεροπούλου

Εξαιρετική παράσταση με ηθοποιούς που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα απολύτως από τούς "προβεβλημένους"!!! Μπράβο στον σκηνοθέτη, πολλά συγχαρητήρια στους ηθοποιούς!!!!

Γιώργος Χατζιδάκης

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

.....................................................................................................................................................

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------