2018 - "Οι Παλαιστές" του Στρατή Καρρά

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ

Στρατή Καρρά

ΟΙ ΠΑΛΑΙΣΤΕΣ

Η Θεατρική Σκηνή του Δήμου Ελευσίνας με συστηματική δουλειά και θεατρική αγωγή, υπηρετώντας τον πολιτισμό μέσα από τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα του θεάτρου συμπληρώνει φέτος 12 δημιουργικά θεατρικά χρόνια με παραστάσεις στην Ελευσίνα, Δήμους της Αττικής, την Βοιωτία, Φωκίδα και Κρήτη.

Στους "Παλαιστές" έργο που γνώρισε επιτυχία στο ελληνικό θέατρο, αλλά και στο εξωτερικό όπου παίχτηκε, ο Στρατής Καρράς χρησιμοποιώντας τη σάτιρα και την ειρωνεία με το θεατρικό υλικό της ηθογραφίας και τη φιλοσοφία του θεάτρου του Παραλόγου, καταγράφει τη σχέση θύματος και θύτη, τη βία σε όλες της τις μορφές, την παντοδυναμία κάθε άλογης εξουσίας που επιβάλλεται και εξουθενώνει την ανθρώπινη ύπαρξη. Στο ζοφερό και κατακερματισμένο κόσμο που ζουν οι ήρωές του η συγκρότηση της προσωπικότητας και η προσπάθεια να δοθεί υπαρξιακό νόημα στη ζωή, στα όνειρα και τις προσδοκίες τους, σε έναν κόσμο που οι αξίες έχουν εκπέσει, καθίσταται μάταιη. Ο μεγάλος Γερμανός ποιητής και φιλόσοφος Φρίντριχ Σίλερ έγραφε στον Ντον Κάρλος: "Ελευθερώστε τη σκέψη σας. Τότε μόνο θα δείτε την αλήθεια κατάματα. Για τον άνθρωπο που δέχεται παθητικά τη μοίρα του, δεν υπάρχει σωτηρία. Η ζωή μας είναι ένας συνεχής αγώνας".

Η σκηνοθεσία είναι του Δημήτρη Θεοδώρου, η μουσική του Δημήτρη Μαραμή, η μουσική επιμέλεια του Δημήτρη Ανδρώνη, το σκηνικό και τα κοστούμια του Δημήτρη Θεοδώρου. Η φωτογράφηση της Βούλας Ανδρώνη από τη Φωτογραφική Λέσχη Ελευσίνας.

Παίζουν : Ελένη Πέππα, Σοφία Παναγιωτοπούλου, Βάσω Παπασπύρου, Ηλίας Νάκος, Σταύρος Χανάς, Γιώργος Πεντέλας, Μανώλης Σαριζιώτης.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΡΡΑΣ

Γεννήθηκε στο Πλωμάρι της Μυτιλήνης στις 12 Δεκεμβρίου του 1934. Μαθητής Γυμνασίου το 1948 γράφει το πρώτο του θεατρικό έργο: “Ο Απολωλός”.
Στην Αθήνα σπουδάζει θέατρο με δασκάλους τους Πέλο Κατσέλη, Κάρολο Κούν, Μάνο Κατράκη, Γιώργο Γλυνό, Πέτρο Λοχαΐτη κ.α.
Τελειώνοντας τις σπουδές του παίζει στο θέατρο σαν ηθοποιός σε έργα κλασικού ρεπερτορίου (“Ηλίθιος” του Ντοστογιέφσκι, “Το τέλος του ταξιδιού” του Ρ. Κ. Σέριφ, “Βασίλισσα Αμαλία” του Γ. Ρούσου, κ.α.) με σκηνοθέτες τους Μάνο Κατράκη, Τάκη Μουζενίδη, Πέλο Κατσέλη, Αλέξη Δαμιανό, κ.α.
Το 1958 προσλαμβάνεται καθηγητής υποκριτικής στη Δραματική Σχολή Πέλου Κατσέλη.
Το 1960 γράφει το δεύτερο θεατρικό του έργο: “Αύριο θ' αλλάξουμε γειτονιά”.
Στην Αγγλία συνεχίζει τις θεατρικές του σπουδές στο Royal Academy of Dramatic Art.
To 1967 η Χούντα των Συνταγματαρχών του απαγορεύει την έξοδο από την Ελλάδα για πολιτικούς λόγους. Το 1973 παντρεύεται την Αμερικανίδα θεατρολόγο και χορογράφο Νέλλη Ντάϊκς, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Στην Αμερική διδάσκει υποκριτική στους σπουδαστές του Πανεπιστημίου Trinity.
Βραβεύεται για τα έργα του: “Οι Νυχτοφύλακες”, “Οι Παλαιστές”, “Ο Συνοδός” με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου.
Προτείνεται για το βραβείο Obie – καλύτερο θεατρικό έργο της χρονιάς – για το έργο του “Οι Παλαιστές”, μαζί με τον Πέτερ Χάντκε και Σάμουελ Μπέκετ.
Το 1972 προσλαμβάνεται καθηγητής υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Διδάσκει υποκριτική στο θεατρικό τμήμα του πανεπιστημίου Αθηνών.
Το 1980 διορίζεται διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Κ.Θ.Β.Ε.
Το 1988 Γενικός Διευθυντής της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και το 1990 εκλέγεται πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.
Έγραψε ακόμα τα έργα: “Οι Μπουλουκτσήδες”, “Ο Μουγγός”, “Η Πύλη”, “Το Κόκκινο Δάσος”, κ.α. Έγραψε τα σενάρια για τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου: “Αναπαράσταση”, “Μέρες του ΄36”, “Οι Κυνηγοί”. Του Νίκου Κούνδουρου: “1922”. Του Τώνη Λυκουρέση: “Η Χρυσομαλλούσα”, “Το αίμα των Αγαλμάτων”.
Θεατρικά του έργα ανέβασαν ο θίασος Μινωτή – Παξινού, Εθνικό Θέατρο, Κ.Θ.Β.Ε. Ανοιχτό Θέατρο Γ. Μιχαηλίδη, Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο Λ. Τριβιζά, Άρμα Θέσπιδος, Παλκοσένικο, Χρ. Τσάγκα, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, Μοντέρνοι Καιροί, Δημοτικό Θέατρο Καλλιθέας, στην Αμερική το Dallas ι Center, το Washington Theatre Club, το  Cubiculo Theatre Broadway, στην Τουρκία το Κρατικό Θέατρο Άγκυρας, το Κρατικό Θέατρο Ολλανδίας, το Θέατρο Μ. Γκόργκι του Λένινγκραντ, το Ακαδημαϊκό Θέατρο Μόσχας, το Ακαδημαϊκό Θέατρο Βουλγαρίας, ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου, το Νέο Θέατρο Λευκωσίας, το Εθνικό Θέατρο Ρουμανίας.
Στις 14 Ιανουαρίου 1992 πεθαίνει ξαφνικά στο σπίτι του στο Διόνυσο Αττικής από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Ήταν πρόεδρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Διονύσου από το 1979. 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Είπαν για τον Στρατή Καρρά ...

Ο Στρατής Καρράς ήταν ένα φωτισμένο άτομο. Ένας ξεχωριστός θεατρικός συγγραφέας με προσανατολισμούς καθαρά πνευματικούς που τους έδειξε τόσο στη θητεία του στο ραδιόφωνο, όσο και τον καιρό που ήταν πρόεδρος της Ε.Ε.Θ.Σ. Που οργάνωσε για πρώτη φορά σεμινάρια υψηλής στάθμης για όλους τους θεατρικούς συγγραφείς.

Τον γνώρισα από κοντά και θέλω να πω ότι ήταν ένας τρυφερός άνθρωπος, ανήσυχος και δημοκράτης.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ποιητής – Στιχουργός

Το έργο του Στρατή Καρρά χαρακτηρίζεται από πνεύμα οικονομίας, καυστική σατιρική διάθεση, εμπνευσμένη σύλληψη της νεοελληνικής πραγματικότητας. Ο λόγος του κοφτός και περιεκτικός, θεατρικός, βρίσκει το στόχο του.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΛΕΤΑΣ

Θεατρολόγος

Στα έργα του Στρατή Καρρά, η παρατηρητική ευφυία, κωμική ζωντάνια και η βασανιστική φθορά της ελπίδας, είναι συνθεμένα σε μια τραχειά δοκιμασμένη θεατρική γλώσσα. Η αίσθηση της απορίας και του τρόμου δίνει μεταφυσικό βάθος σ' ένα έξοχο κωμικό χειρισμό. Η κίνηση των προσώπων απ' τη μια και η άποψη του κοινού απ' την άλλη, φτιάχνουν ένα βασανιστικά παραμορφωμένο είδωλο, που μέσα του, η τραγωδία και η κωμωδία, συνεργάζονται για να δημιουργήσουν μια αγχώδη και τραχειά ποιητική θεατρική εικόνα.

GODFREY KEARNS

Department of American Studies

University of Manchester

Οι “Παλαιστές” του Στρατή Καρρά φανερώνουν τις ίδιες συγγραφικές αρετές που είχαμε διαπιστώσει και στο προηγούμενο έργο του, τους “Νυχτοφύλακες”. Οξεία παρατηρητικότητα, αίσθηση του λόγου, σατιρική διάθεση, ενδιαφέρον για τις ιδιομορφίες του ανθρώπινου χαρακτήρα.

ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ

Κριτικός Θεάτρου

Οι “Παλαιστές” του Στρατή Καρρά είναι ένα σπάνιο Ελληνικό έργο, μιας και το φυσιογνωμικό θεατρικό του υλικό είναι ηθογραφικό. Η σύγχρονη τεχνοτροπία που συναρτίζει οργανικά αυτό το υλικό, με τις καθαρά δραματουργικές προθέσεις του συγγραφέα, το ελευθερώνει πνευματικά από τα τοπικά εθνικά όρια και το πλουτίζει μ' ένα γενικότερης σημασίας συμβολισμό.

ΑΛΕΞΗΣ ΜΙΝΩΤΗΣ

Σκηνοθέτης – Ηθοποιός

Οι “Παλαιστές” είναι μια μελέτη της βίας. Στο πρόσωπο μερικών πλανόδιων παλαιστών ο Καρράς την δείχνει ακριβώς όπως είναι: άλογη, τυφλή, ηλίθια, χωρίς πρόσωπο. Μεταφέρεται από τον ένα παλαιστή στον άλλο και η ανθρώπινη ύπαρξη παίζεται στα χέρια τους όπως μια μπάλα στα χέρια ενός ζογκλέρ του τσίρκου. Ακόμα είναι και το θέμα της εξουσίας. Κάθε άλογη εξουσία είναι βίαιη, απάνθρωπη, λειτουργεί συντριπτικά, εξουθενώνει. Οι τρεις γυναίκες που είδαν το σπίτι τους να καταπατιέται από τους άγνωστους, σιγά – σιγά θα φτάσουν ως τον πανικό, θα χωθούν σε μια γωνιά και 'κει θα περιμένουν τη μοίρα που θα τους ορίσουν οι δυνάστες τους. “Καλησπέρα πατριώτες”, θα φωνάξει ο τελευταίος παλαιστής κοιτώντας στα μάτια τους θεατές – κι αυτό για να μην μείνει καμιά αμφιβολία πως οι τρεις γυναίκες είμαστε εμείς που παρακολουθούμε το έργο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

Σκηνοθέτης

ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

Ο Στρατής Καρράς, ένας συγγραφέας που ήξερε το θέατρο από μέσα. Ηθοποιός ο ίδιος και εξαίρετος δάσκαλος. Από αυτή την άποψη έγραφε κυρίως ρόλους, ήθελε να στήνει χαρακτήρες. Τα έργα του εκκινούν από τα πρόσωπα και τις συγκρούσεις τους. Ύστερα ο Στρατής Καρράς λάτρευε τη γλώσσα. Συγκέντρωνε υλικό από τα επαγγέλματα, αξιοποιούσε λαϊκά λεξιλόγια, τα έκανε δραστικά. Στα έργα του υπάρχει μία αίσθηση του χαμένου συντεχνιακού πνεύματος, της κοινοτικής αλληλεγγύης, της φάρσας. Γόνιμος συγγραφέας και παθιασμένος άνθρωπος.

ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

Κριτικός Θεάτρου

ΤΑ ΝΕΑ 22/1/1992

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΟΙ ΠΑΛΑΙΣΤΕΣ

Από το πρόγραμμα του θιάσου “Μινωτή – Παξινού”

Ο θεατρικός συγγραφέας με το κείμενό του, απλώς αφυπνίζει τους διαλόγους – κραυγή, που έχει μέσα του ο άνθρωπος – ηθοποιός.

Δεν επιχειρώ τίποτα καινούριο ή ξεχωριστό. Η προσπάθειά μου είναι να διερευνήσω και να εμπλουτίσω, την πολύ παλιά μέθοδο της τέχνης του θεάτρου. Ψάχνοντας στα τυφλά, προχωρώ, πατώντας με σεβασμό στην παράδοση. Βασικά η κατεύθυνση της τεχνικής – εκτός από την προσωπική έρευνα και συμβολή του καθενός ξεχωριστά – συμπορεύεται με την παγκόσμια τεχνική του θεάτρου. Και η κατεύθυνση αυτή, είναι η εξελικτική πορεία της τέχνης του θεάτρου, που δεν ξεπήδησε μόνο από την έρευνα για καινούριους τρόπους έκφρασης, αλλά μέσα από την αναπόφευκτη και συμπυκνωμένη ανάγκη για ανανέωση.

Κάθε εξέλιξη έχει σαν αφορμή την παράδοση. Στην σημερινή ανανέωση παρατηρούμε την κλασική φόρμα του θεάτρου, σε τεχνική και θέμα, με σύγχρονα βέβαια εκφραστικά μέσα. Η ανανέωση αυτή στη μορφή, είναι αυτό που ονομάζουμε “Θέατρο του Παράλογου”. Σαν περιεχόμενο – θέμα, έχει την άρνηση και τη διαμαρτυρία εναντίον της “Μεθόδου τρόμος” που χρησιμοποιεί η παγκόσμια γκαγκστερικά οργανωμένη παρακοινωνία, για την καταπίεση και την τελική υποταγή της ανθρώπινης ύπαρξης.

Μαζί με αυτό το περιεχόμενο, ξανατοποθετείται το αιώνιο θέμα “Άνθρωπος”. Το βασικό τούτο θέμα, ανανεώνεται στη σχέση του και την τοποθέτησή του – επανεξέτασή του, στον συνεχώς ανανεωμένο χώρο, και στις διάφορες μεταβολές.

Έτσι έχουμε ξανά το πανάρχαιο ερώτημα: Από που ερχόμαστε, ποιά είναι η έννοια της ζωής, που πάμε.

Ο καλλιτέχνης ακολουθά και ακολουθείται. Η τέχνη του θεάτρου, όπως κάθε τέχνη, είναι μια μακριά πορεία. Η προσφορά του καθενός αξιολογείται, με το πόσο και τί θα προσφέρει κατά την πορεία αυτή.

Αναπόφευκτα το πρωτοποριακό ελληνικό έργο έχει την μορφή και το περιεχόμενο του σύγχρονου παγκόσμιου θεάτρου.

Βία, παγίδευση, εξευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης, μέθοδος, τρόμος, χάος, η μάταιη ελπίδα πως κάποιος θα μας σώσει.

Έτσι έχουμε έργα εφιαλτικά – απαισιόδοξα. Μα η απαισιοδοξία στη σκηνή, ουσιαστικά ενεργεί αισιόδοξα στην πλατεία. Το αδιέξοδο προκαλεί δύο βασικές αντιδράσεις: την αδράνεια, δηλαδή την παραδοχή της αδυναμίας σου ν΄αγωνιστείς, και την αποτελεσματική δράση για αντίσταση εναντίον της καταπίεσης.

Στρατής Καρράς

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο ΒΑΛΤΕΡ ΠΟΥΧΝΕΡ για το έργο του ΣΤΡΑΤΗ ΚΑΡΡΑ

Στρατής Καρράς ήταν από τις πρώτες μου γνωριμίες στην Ελλάδα. Το θεατρικό του έργο άσκησε πάνω μου μια γοητεία.

Στα έργα του τα ρεαλιστικά στοιχεία συμφύρονται με υπερρεαλιστικά. Ισάξια με το μήνυμα λειτουργεί το κενό, δίπλα στο λόγο υπάρχει η σιωπή. Τα στοιχεία της πραγματικότητας αποτελούν ένα είδος παιχνιδιού, με ανεξακρίβωτους κανόνες και αβέβαιο τέλος. Το καθημερινό κρύβει μέσα του και το εφιαλτικό, που το διαισθάνονται ενστικτωδώς τα σκηνικά πρόσωπα και το συνειδητοποιεί ο θεατής: το δραματουργικό παιχνίδι των αντιθέσεων εξισορροπείται συνεχώς με μια διαλεκτική των αντιθέσεων, το αστείο είναι και φοβερό, το κωμικό και εφιαλτικό, το συγκεκριμένο είναι συγχρόνως το αόριστο. 

Ο επιτυχημένος καθημερινός διάλογος και το γνώριμο περιεχόμενό του παραπέμπει σε άγνωστα μηνύματα και σε άγνωστες διαστάσεις, στο κοινωνιολογικά και ψυχολογικά συρρικνωμένο τοπίο των ανθρώπινων υπάρξεων, που γεμίζουν τα έργα του, αναδύονται εξίσου συρρικνωμένα όνειρα και οράματα, που έχουν συνήθως σχέση με το παρελθόν και αναφέρονται στη φύση. Ο πληθυσμός των θεατρικών του έργων με τις πρωτόγονες διανθρώπινες σχέσεις του, βιώνει την έκπτωση από τον παράδεισο της Φύσης και την κοινωνική παγίδευση χωρίς αδιέξοδο στον αυτοπεριορισμό, στην απομόνωση και την μοναξιά, σε πρωτόγονες σχέσεις εξουσίας – εξουσιαζόμενου, στην ερήμωση, εξωτερική και εσωτερική, στην συρρίκνωση της διαπροσωπικής επικοινωνίας. Πίσω από το ρεαλισμό ελλοχεύει το απροσδιόριστο, το άπιαστο άγνωστων σημασιών, που συμπυκνώνεται σε μιαν αόριστη απειλητική ατμόσφαιρα, η οποία ανησυχεί σκηνικά πρόσωπα και θεατές.

Ο κόσμος αυτός δεν λυτρώνεται με μια τραγική καταστροφή, αλλά μόνο μεταμορφώνεται σε ολοένα πιο παράλογες παραστάσεις. Το οικείο γίνεται τελείως ξένο. Ο θεατής αφήνεται με την αμφισημία των πραγμάτων και πράξεων. Ωστόσο η ματιά του Καρρά είναι ουμανιστική, συμπάσχει με τα όντα του, μας παρασύρει στην ταύτιση μαζί τους, για να μας παγιδεύσει στα αδιέξοδά τους, να βιώσουμε πιο αποτελεσματικά το άγχος τους, τη συρρίκνωσή τους, που οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουν, για να μας μεταφέρει οριστικά στη γκρίζα ζώνη της σχετικότητας, της παραμόρφωσης και της απομόνωσης στην οποία ζουν. Τα έργα του Στρατή Καρρά είναι και ένα παιχνίδι με το θεατή, με τις προσληπτικές του ικανότητες και τις συναισθηματικές του ευαισθησίες.

ΒΑΛΤΕΡ ΠΟΥΧΝΕΡ

Θεατρολόγος

ΑΘΗΝΑ 1995

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Είπαν για την παράσταση

Ανέβηκαν οι πρώτες 3 παραστάσεις του θεατρικού έργου «Παλαιστές» από την Θεατρική Σκηνή Ελευσίνας του ΝΠΔΔ ΠΑΚΠΠΑ του Δήμου, στο ανοικτό Θέατρο Αισχυλείων στο Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας. Οι κριτικές του κοινού και φέτος άριστες, σε μια παραγωγή πολιτισμού γέννημα - θρέμμα Ελευσίνας. Μια καλοδουλεμένη παράσταση σε όλα τα επίπεδα, έφερε και απέδωσε το καλύτερο αποτέλεσμα, δίνοντας το «ψυχολογικό εισιτήριο» για καλή συνέχεια στην Θεατρική Σκηνή.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ - 6/7/18

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΟΤΑΝ Η ΒΙΑ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ ΩΣ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΜΑΣ
(στο σπίτι, στην πόλη, στην πατρίδα)
Πώς μας ξεγελάει και ανοίγουμε την πόρτα μας ?
Τι γίνονται στη συνέχεια οι αντιστάσεις μας ?

Άψογη παράσταση καθ' όλα. Επίκαιρη η επιλογή του έργου αυτού.

Νίκος Νημάς

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Δὲν πρέπει νὰ χάνουμε τὴν εὐκαιρία νὰ βλέπουμε τέτοια ἔργα. Διδακτικό καὶ διαχρονικό. Συγχαρητήρια στοὺς συντελεστές! 

Παναγιώτης Παναγιώτου

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Συγχαρητήρια Γιάννη Βασιλείου για την Θεατρική Σκηνή Ελευσίνας

Από την ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (27/09/2018)

Ο Αντιπεριφέρειαρχης Δυτικής Αττικής Γιάννης Βασιλείου με την ευκαιρία της παράστασης «Παλαιστές» της Θεατρικής Σκηνής Ελευσίνας στο Φεστιβάλ Αισχύλεια αναφέρει τα εξής:

«Στο θέατρο του παλαιού Ελαιουργείου, η Θεατρική Σκηνή Ελευσίνας παρουσίασε το έργο του Στρατή Καρρά ΟΙ ΠΑΛΑΙΣΤΕΣ. Μιλώντας το έργο για την βία, οδηγεί τον θεατή σε δυο βασικές αντιδράσεις: Αδράνεια η δράση!
Οι θεατές πάντως απόλαυσαν μια εξαιρετική παράσταση, από ερασιτέχνες ηθοποιούς που εντυπωσίασαν με τις αποδώσεις των ρόλων τους!
Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------